Hoe voorkom je stress?

Best druk

Het begon afgelopen donderdag, twee dagen voor de grote versoepeling van 5 juni. We zaten met onze dochter van bijna 4 aan een terrastafel voor een eettentje in de Efteling. Alleen de buitenattracties zijn dan nog open dus dat leek ons een geschikte dag met onze kleine. We dronken wat daar aan dat tafeltje. Er stonden twintig tafels op een ruim terras en naast ons tafeltje waren nog twee andere tafeltjes bezet. Af en toe liepen er wat mensen langs het terras. Mijn dochter keek op van haar ijsje en zei, “Het is best wel druk!”. Mijn vrouw en ik keken elkaar aan en moesten lachen. ‘Je moest eens weten’ spookte door mijn hoofd.

De rust van de beperking

Later die dag vroeg ik de jongen die de monorail bediende hoe druk het eigenlijk was op het hele park. ‘Er zijn achtduizend mensen in het park nu’, zei hij. ‘De max tijdens Corona is vijftienduizend. Tijdens drukke dagen komen er tegen de vijfenveertigduizend mensen.’ Ik schrok. Vijfenveertigduizend mensen! Dat zijn er vijf keer meer dan dat er nu waren. Ineens voelde ik waar we weer naartoe gingen met alle versoepelingen en hoe heerlijk de rust van de beperking was geweest.

Ze is gewend aan verjaardagen die weken duren en elke middag een ander op bezoek.

Pleun heeft daar geen weet van. Ze is voor het eerst in haar leven in de Efteling en ze geniet! Ze is een coronakleuter, ruim een derde van haar leven staat in het teken van corona. Ze is gewend aan rust en leegte, aan verjaardagen die weken duren en elke middag een ander op bezoek. Ze is gewend om veel met ons ze zijn en af en toe een ander op bezoek. Zo gaat dat al anderhalf jaar. Voor haar zijn drie gevulde tafels op een terras topdrukte.

Terug naar normaal

Zaterdag ging veel weer open. Theaters, sauna’s, restaurants. We hebben meteen de sauna geboekt. Zaterdag 5 juni. First thing. Daar liepen we dan, tussen heel veel andere mensen. Heel veel andere mensen die net als wij heel erg moesten wennen aan al die mensen bij elkaar. Wennen aan heel veel drukte. We vonden de parkeerplaats belachelijk vol staan en meteen bij binnenkomst stonden we in de rij. Ineens stonden we in het ‘normale’ leven. Het ‘normale’ leven met alle onrust, drukte en een wachtrij. Ondanks de ontspanning van de sauna voelde ik stress. Spanning van veel mensen bij elkaar. Rekening houden met een ander. Ruimte delen. Ik moest weer wennen aan veel mensen bij elkaar.

Het systeem moet rustig opstarten.

Waar is die zalige rust gebleven? Dacht ik zondag. Waarom ga ik nu, en misschien heb jij dat ook al bij jezelf gemerkt, als een dolle mijn agenda vullen en alles inhalen wat ik zo gemist heb? Ik ga te hard van stapel. Dat is niet slim. Het systeem moet rustig opstarten. Mijn systeem en dat van ons allemaal is onbewust heel makkelijk gaan wennen aan het ritme van corona. Niet alles tegelijk, overzichtelijk en met veel rust. Zo leerde corona ons dat. Nu meteen te hard van stapel lopen kan alleen maar zorgen voor stress.

En waarom moest ik meteen 5 juni daar terecht? Wat een vreemd mechanisme. Er is alle tijd. Ik merkte bij mijzelf op dat het deels de behoefte om te compenseren was, alles wat ik zo gemist heb inhalen. Het liefste in een keer. Later merkte ik ook de gedachte, of misschien wel de angst, dat ik meteen moet toeslaan nu het weer kan, want straks wordt alles misschien toch weer teruggedraaid. Ik moet erbij zijn en ik voelde de stress toenemen.

Hoe voorkom je stress?

Hoe voorkom je stress en zorg je dat de overgang van nu, naar normaal, of naar het nieuwe normaal, stressvrij verloopt?

Dat proces is precies zoals het proces van terugkomen na een burn-out. Met kleine stapjes. Niet meteen weer volle bak alles oppakken, of erger nog, inhalen van alles wat er zo gemist is, nee, kleine beetjes tegelijk. Je moet re-integreren. Wij moeten re-integreren. Je systeem weer laten wennen aan het nieuwe ritme. Ervaren wat de veranderingen met je doet en je lichaam, je systeem, de tijd geven om te adepten. Daarmee voorkom je overspanning en stress. Ik wens je een mooie zomer!

Allard Klok