Terugkijken in je eigen verleden vergroot duurzame vitaliteit

Ik was als klein jongetje vrolijk en energiek. Voetballen, klimmen, ontdekken en avonturen beleven; dan was ik in mijn element. Mijn fantasie was groot. Toen ik een jaar of elf was, zat ik in de tekenles bij meester Koops. Ik zat achterin de klas en had uitzicht op het plein, door het grote lage raam. Ik keek naar buiten en dagdroomde wat. Aan de andere kant van het plein, aan de overkant van de weg, zag ik onze gymzaal liggen. Ik was bezig met een tekening, een grote harige draak, zo groot dat hij amper op mijn blaadje paste. En terwijl ik zo bezig was, kwam groep 6 terug van gymles, ik zag ze aankomen uit de verte. En op dat moment kreeg ik een geweldig idee: ik werd kunstverkoper. Die kinderen die aankwamen lopen, waren mijn kopers en ik zou mijn drakenkunstwerk verkopen! Ik schoof mijn stoel naar achter en ging achter het grote raam staan, draaide mijn tekening met draak om en riep zo luid dat ze het konden horen: ‘Kunstwerk te koop! Wie o wie koopt mijn kustwerk?’. De kinderen begonnen naar me te zwaaien en waren zichtbaar verrast door mijn actie. Ik wees met grote gebaren naar mijn draak. Toen klonk de harde stem van meester Koops door de klas. Hij bulderde: ‘Allard! Ga zitten en houd je mond!’ Snel ging ik zitten met mijn hart in mijn keel, ik was nog nooit zo geschrokken. Meester Koops had zojuist inbreuk gedaan op mijn fantasiewereld, binnen enkele seconden was daar niets meer van terug te zien of te voelen. Ik dacht: Dit ga ik dus nooit meer doen! Achteraf snap ik meester Koops wel, want er heerste vlak voor mijn impulsieve actie een fijne serene rust in de klas en mijn verkooppraatjes droegen daar niet aan bij. Als iedereen kunst gaat verkopen via het raam aan een andere klas, wordt het natuurlijk een rommeltje.  

En toch raakte de boodschap me in mijn hart en in mijn kinderlijke wijsheid zo diep. De boodschap werd voor mij: ‘Wees niet enthousiast, gebruik geen fantasie’. Een hoogstwaarschijnlijk onbedoelde boodschap van meester Koops maar voor mij een boodschap die mij nog wel eens belemmert in mijn dagelijkse leven en hoe ik mijn energie soms inzet. Hoewel ik het nog steeds heerlijk vind om in beweging te zijn, heb ik wel een vitaliteitslek op het moment dat ik iets spontaans wil doen, dan is er even twijfel. 

Volgens mij is dit waar het over gaat: hoe houd je jezelf en je medewerkers vitaal en zorg je ervoor dat hun positieve energie ongeremd kan stromen? Als het gaat over vitaliteit en vooral over hoe we medewerkers vitaal krijgen en houden, focussen we graag op sport en bewegen. Dat is ook belangrijk! Bewegen zorgt voor vitaliteit. Het zet je letterlijk in beweging en werkt door op je energiehuishouding, veerkracht en motivatie. Toch zie je dat, wanneer organisaties bezig gaan met vitaliteitsontwikkeling, je een deel van de medewerkers onvoldoende in beweging krijgt. Of als de intensieve externe motivatie verdwijnt, er acuut gestopt wordt met sporten en bewegen. Hoe komt dat? 

In mijn voorbeeld was het de boodschap van een schoolmeester die een beperkende invloed had op mijn vitaliteit en energiehuishouding. Deze boodschappen kunnen net zo goed van vaders, moeders, opa’s of oma’s komen en zijn zeker niet uitgesproken met als doel om onze vitaliteit te beperken. Soms zijn ze goedbedoeld, soms ook gewoon nodig. Zoals de boodschap van mijn moeder, “Rustig aan Allard, wacht op je broertje en zusjes”, terwijl ik bij de deur stond te stuiteren om naar buiten te gaan als oudste van vier kinderen.   

Dus om vitaal te worden en intrinsiek gemotiveerd om te gaan bewegen en sporten, zullen we eerst in onze eigen vitaliteitsgeschiedenis moeten duiken. Welke boodschappen rond vitaliteit en rond energie, veerkracht en motivatie heb jij meegekregen? Die aan kunnen kijken, leren om een ander antwoord te geven dan die je nu geeft daar start de transformatie naar een vitale leefstijl. Op deze manier, terugkijken in je geschiedenis, daar repareren wat er te repareren valt, maak je de stap voorwaarts naar het duurzaam inzetten van vitaliteit. Zo ontstaat de eigen intrinsieke motivatie om in beweging te komen, in welke vorm dan ook.